menu

Christus dood en opstanding

Margarete van den Brink 

Het begin van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde

We kunnen op verschillende manieren naar de christelijke feestdagen als Kerstmis, Pasen en Pinksteren kijken. We kunnen ze beschouwen als specifieke gebeurtenissen in het jaar die ieder een eigen thema hebben en in zekere zin los van elkaar staan. Maar we kunnen ze ook zien als een weg.

Een weg die ons toont hoe de hoge Christusgeest, de Zonnelogos, God de Zoon, naar de aarde kwam, door dood en opstanding ging en zich zo stap voor stap steeds dieper met ons mensen en de aarde verbond.

Kerstmis wordt dan het feest waarin herdacht wordt dat Jezus, de latere drager van de Christusgeest, geboren werd. De tweede stap in dit proces is de doop in de Jordaan. Deze gebeurtenis wordt herdacht tijdens Epifanie, het feest dat op 6 januari in de oosters-orthodoxe kerken als het eigenlijke Kerstfeest wordt gevierd. Tijdens de doop in de Jordaan daalt de Geest van Christus neer op Jezus van Nazareth en wordt daarin werkzaam. Zo wordt Jezus, Jezus Christus, de drager van de Christusgeest.

Nog verder gaat de indaling van het Christuswezen. Na de doop in de Jordaan volgen Goede Vrijdag, Pasen, Hemelvaart en Pinksteren. Allen fasen in het verbindingsproces dat Christus met de mensen en de aarde aangaat.

Waar gaat het bij Goede Vrijdag en Pasen om? Die vraag kunnen we alleen beantwoorden door eerst twee andere vragen stellen en te beantwoorden: Waarom kwam Christus naar de aarde? En: Wie is Christus eigenlijk?

Wie is Christus?

Voor een helder antwoord op die laatste vraag moeten we naar de kennis in de christelijke esoterie. Het esoterische christendom vertelt dat Christus deel uitmaakt van de allerhoogste Godheid en een goddelijk wezen is afkomstig uit werelden ver boven de hoogste geestelijke lichtwerelden.

Heel de schepping is van die allerhoogste Godheid, de Drie-eenheid, uitgegaan. Alles wat bestaat is door haar geschapen en wordt door haar gedragen en geleid. Het Christuswezen vormt het hart van God: het is de goddelijke liefde zelf. Een Wezen zó groot, zó alomvattend en zó liefdevol dat wij aardse mensen daar nauwelijks een voorstelling van kunnen maken. Daarvoor zijn we geestelijk nog te klein en onze ziel nog te weinig verlicht. Het is dan ook met grote schroom dat ik over dit hoge Wezen spreek. Wetend dat mijn woorden en kennis bij lange na niet toereikend zijn.

Waarom kwam zo’n hoog goddelijk wezen naar de aarde? Christus’ komst was nodig om ons mensen en de aarde op een nieuwe wijze, nu van binnenuit, vanuit onze eigen ziel en ik, weer aan te sluiten bij de hoge werelden van God.

Hoe is dat te begrijpen?

De oude schepping

In de Bijbel wordt gesproken over de oude schepping en de nieuwe schepping. Met de oude schepping wordt de situatie bedoeld zoals deze heden ten dage op aarde zichtbaar is. Zij begon als scheppingsdaad in goddelijke werelden, verdichtte zich via de elementen warmte, lucht en water en kristalliseerde zich ten slotte uit in vaste minerale stoffelijkheid, in vaste aarde, en werd zo de wereld van de fysieke materie. Daarin werkte van buitenaf de goddelijke Geest. Het leven in de wereld van de aardse materie is nodig omdat wij mensen alleen daar vrije individuen kunnen worden en ons eigenlijke menszijn tot ontwikkeling kunnen brengen.

Kenmerkend voor de aardewereld is dat daarin ook krachten leven die ons mensen steeds dieper de materie inzuigen, ons tot materialisten maken die het bestaan van de geestelijke wereld ontkennen, en die ons lostrekken van de oude dragende krachten. Daardoor komt de schepping, ‘de oude schepping’, in verval.

Het verval

Dat zij daarin succesvol zijn kunnen we tegenwoordig overal om ons heen zien. Zowel op het fysieke vlak, als in de menselijke ziel en geest. Het verval uit zich daarin dat we niet meer weten waar we vandaan gekomen zijn en waar we naar op weg zijn. We weten niet meer dat er een leven is vóór de geboorte en ná de dood. We weten niet meer waarom we op aarde zijn en wat de bedoeling van ons leven is. Zelfs kerkelijke leiders weten de antwoorden niet meer.

Ons denken en onze gerichtheid worden kaal en plat en vooral uit op persoonlijk genot en winstbejag. Waarden en normen nemen af en egoïsme, agressie en geweld nemen toe.

Die stemming drukt zich ook uit in de uitbuiting van de natuur van moeder aarde. We kappen haar oerbossen, vissen de zeeën leeg, sluiten dieren op in de bio-industrie en vervuilen de aarde en de mensen met chemische middelen die verharden en onvruchtbaar maken.

Meer dan opbouwende krachten zijn in onze samenleving krachten werkzaam die afbreken. Het geeft aan dat wij - onder invloed van de negatieve krachten in de materie - de verbinding met de goddelijke wereld van oorsprong verliezen. We zijn de weg kwijt geraakt. Dat is ook de reden waarom de geestelijke nood onder de mensen tegenwoordig zo hoog is en de innerlijke leegte zo diep.

Alles wat bestaat en haar doel bereikt komt echter in verval. Negatieve, afbrekende krachten nemen dan de overhand. Dat is ook het geval in de oude schepping. Miljoenen jaren werk hebben ons mensen tot de zelfstandige persoonlijkheden gemaakt die wij nu zijn. Ieder met een eigen ik.

Dat was het doel van de eerste schepping. Die wereld zal vergaan.

De nieuwe schepping

Nu moet in die schepping een nieuwe inslag komen die mens en aarde, gevangen als zij zijn in de krachten van de materie, van binnenuit weer opheft naar de wereld van de geest.

Die nieuwe impuls kon alleen op aarde werkzaam worden doordat een van de hoogste goddelijk Wezens uit de Drie-eenheid een offer bracht. Dat was God de Zoon, de Zonnegeest, Christus. Hij kwam als de goddelijke Liefde naar de aarde en gaf zichzelf. Dat wil zeggen schonk de mensen, de natuur en de aarde, zijn vernieuwende geestelijke opstandingskracht.

Dat gebeurde niet zomaar. Eerst moest de hoge Christusgeest zich een aardse lichamelijkheid eigen maken. Daartoe verbond hij zich tijdens de doop in de Jordaan met Jezus van Nazareth.

In de drie jaar die hij op aarde leefde intensiveerde deze verbinding.

Golgotha

Op Goede Vrijdag in het jaar 33 vindt dan de grootste gebeurtenis in de evolutie van de mensheid plaats. De verbinding van God de Zoon, Christus, met Jezus van Nazareth is dan zover gevorderd dat de schenking van zijn liefde- en opstandingskracht mogelijk worden. Die schenking van de nieuwe goddelijke kracht vindt plaats aan het kruis op Golgotha.

Tijdens het doodsproces aan het kruis op Golgotha stroomt dit hoge Wezen zijn genezende en scheppende krachten de mensheid, de aarde en de wereld van de materie binnen. Zijn nieuwe goddelijke krachten zijn in staat mens én aarde, ja alles wat op aarde en in de kosmos materie bezit, van binnenuit om te vormen, te herscheppen en te vernieuwen. En van daaruit op te heffen naar een hoger niveau van bestaan.

De instroming van de vernieuwende goddelijke kracht geschiedt als tijdens de kruisiging het bloed uit de wonden van Jezus Christus stroomt. Bloed is drager van de geest en van het het leven. In ons gewone mensenbloed zijn leven en dood vermengd. Onze levenskrachten zijn daarom sterfelijk van aard. Het bloed van Jezus Christus was echter tijdens zijn driejarig verblijf op aarde van binnenuit omgevormd in goddelijke substantie: onvergankelijk, onaantastbaar, eeuwig leven.

Met het bloed dat tijdens het Golgotha gebeuren op de aarde vloeit wordt heel de schepping, alles wat bestaat, doortrokken van de helende onvergankelijke Christuskracht en wordt deze daarin werkzaam.

De nieuwe hemel en de nieuwe aarde

Sinds Pasen in het jaar 33, het jaar van het kruis op Golgotha, leven in ons mensen daarom behalve de krachten van de oude schepping, ook die van de nieuwe schepping: de nieuwe helende levenskrachten van de door de dood gegane God de Zoon, Christus.

Vandaar dat we kunnen zeggen dat op Goede Vrijdag en Pasen een begin gemaakt wordt met de nieuwe hemel en de nieuwe aarde waarover de evangelist Johannes in zijn boek Openbaringen in de bijbel spreekt. De kracht en de intentie daartoe drukken zich uit in de woorden die de Herrezen Christus na zijn overwinning op de dood uitspreekt: ‘Mij is gegeven alle macht in de hemel en op aarde’, gevolgd door de woorden uit de Openbaring van Johannes: ‘Zie, ik hernieuw scheppend het al’.

Dat zijn troostrijke woorden en gedachten in een tijd als de onze waarin zoveel uiteenvalt en zoveel gebeurt dat onzekerheid en angst oproept. Omdat in die oude wereld de nieuwe scheppende krachten leven, zullen wij ervaren dat dwars door de duistere, negatieve krachten heen altijd opnieuw en steeds iets meer van de lichtkrachten van de nieuwe wereld zichtbaar zullen worden.

Daaruit zullen wij moed, kracht en vertrouwen kunnen putten. Beseffend dat de ontwikkeling van ons mensen naar hogere niveaus van bestaan aldoor, onverminderd, verder gaat.

Bewuste verbinding met Christus

In dat proces hoeven wij niet passief te blijven. Wij kunnen aan de geboorte van die nieuwe wereld aktief meewerken. Hoe? Door ons bewust met Christus te verbinden. Dat wil zeggen: door ons te verdiepen in zijn wezen, hem in ons denken en in ons voelen op te nemen en door zijn liefdekracht in ons handelen tot uitdrukking te brengen. Op die wijze wordt hij dóór ons heen werkzaam en ervaarbaar in de wereld. Tezelfdertijd worden wij daarmee zijn medewerkers aan het hoge doel waar hij voor gekomen is.

© Esoterisch Christendom 2024