Christus Zonnelogos en Zonnegeest

Margarete van den Brink

Christus is niet zomaar een geestelijk wezen. In hem leven en scheppen de hoge goddelijke krachten van de Logos en de Zonnegeest. Wat moeten we ons daarbij voorstellen?

De Logos

De Logos, ook ‘het Zoonsprincipe’ of ‘het Woord’ genoemd, maakt deel uit van de Triniteit, de goddelijke Drie-eenheid. De Drie-eenheid bestaat uit Vader, Zoon en Heilige Geest.

Gedrieën maar toch één vormen zij als God de oerbron waaruit heel de schepping is voortgekomen. Alle geestelijke wezens uit de rijen van de hiërarchieën, van de uitermate hoog verhevene uit de hoogste, tot de engelen uit de onderste hiërarchie, staan in dienst van de Drie-eenheid en voeren hun plannen en opdrachten uit.

De Logos (de Zoon, het scheppende goddelijke Woord) is het actief scheppende principe van de Triniteit en daarmee de eigenlijke goddelijke schepper van alles wat in de kosmos en op Aarde bestaat. De beginwoorden van het Johannes evangelie in het Nieuwe Testament wijzen daar ook op:

"In den beginne was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God. Dit was in den beginne bij God. Alle dingen zijn door het Woord geworden en zonder dit is geen ding geworden, dat geworden is."

Hierin is de werking van de Logos te zien.
De Bijbeltekst vervolgt dan:

"In het Woord was leven en het leven was het licht der mensen."

Daarin ontmoeten we het principe van de Zonnegeest.

De Zonnegeest

Zoals de tekst laat zien leeft de Zonnegeest in de Logos, het Woord. Omgekeerd leeft de Logos ook in de Zonnegeest. Rudolf Steiner vertelde dat de Zonnegeest als geestelijk wezen het lichtlichaam van de Logos is. Hij omhult als het ware de Logos en draagt deze als zijn diepste, innerlijkste wezen in zich. En is er volkomen één mee.

De Zonnegeest, ook ‘het Wereldlicht’ genoemd, brengt de Logos door middel van het licht in verschijning.

Doordat in het licht van de zon de levenschenkende kracht van de Zonnegeest (en daarin dus de Logos) werkt, zowel in geestelijke als in fysieke zin, is er leven op Aarde: in de planten, de dieren en de mensen. Dat is tot op de dag van vandaag een feit. Zonder de warmte en het licht van de zon zouden wij mensen niet op Aarde kunnen leven en er dus niet zijn.

Christus als Zonnelogos en Zonnegeest

In de oertijd van ons zonnestelsel, op de Oude Zon, gebeurde er iets dat vergelijkbaar is met de verbinding die Christus als kosmisch goddelijk wezen later op Aarde aanging met Jezus van Nazareth, maar dan in omgekeerde zin.

Op de Oude Zon was Christus aanvankelijk een Aartsengelwezen. In die oertijd van de mensheid werd hij als Aartsengel geroepen om drager te zijn van de Zonnegeest en de Logos, het scheppende Wereldwoord, en er één mee te worden.

We zien hoe het ene grote geheim na het andere zich opstapelt.

Die versmelting en éénwording gingen zo diep dat Christus van die tijd af beschouwd wordt als ‘de Zonnegeest’, ‘het Woord’ of ‘de Zonnelogos’. Vandaar dat hij later kon zeggen: "Ik ben het licht der wereld".

Doordat de overweldigend hoge goddelijke krachten van de Logos en de Zonnegeest in en door hem heen werkten, werd Christus de bestuurder van alle hemel hiërärchiën en hun scheppingswerk en zo ook de heerser en leider van de Zon en de Zonnewezens.

Hij wordt daarom in het esoterische christendom de leidende geest van ons zonnestelsel genoemd.

In die oertijd – dus lang vóór hij naar de Aarde kwam - was zijn woonplaats de Zon.

Christus moeten we als Zonnegeest en Zonnelogos derhalve zien als een omvattend kosmisch universeel wezen dat op alle delen van ons zonnestelsel invloed heeft. Een overweldigend hoog goddelijk wezen dus.

Als dat hoge goddelijke wezen verbond hij zich vele tijden later, in de Na-atlantische periode, bij de doop in de Jordaan met Jezus van Nazareth. In Jezus leefde hij drie jaar in een menselijk lichaam op Aarde.

Al vanaf de Oude Zonnetijd bereidde hij dit grootse gebeuren voor.

De goddelijke liefde

Als de hoge Zonnegeest die de Logos in zich draagt (als Zonnelogos) is Christus identiek met de goddelijke liefde. Zijn wezen ís alwijsheid en liefde. Hij is het die de wordende mensheid in de loop van de evolutie de kracht van de liefde deed instromen. Het element van de liefde is essentieel in de menselijke ontwikkeling. Immers, ‘mens’ in de werkelijke zin van het woord worden wij mensen pas als niet alleen wijsheid (de gave van de Logos), maar vooral warme liefdekracht heel ons organisme en innerlijk doorstroomt. Christus’ opgave was de mensen op Aarde door zijn hoge liefdedaad - zijn dood aan het kruis op Golgotha en zijn opstanding - de goddelijke liefde binnen te brengen. En hen zo te verlossen. Dat wil zeggen: geestelijk vrij te maken en op een nieuwe wijze, van binnenuit, weer met de goddelijke wereld te verbinden.

Bron: Het evangelie naar Mattheüs. Esoterische achtergronden, door Rudolf Steiner.

Het evangelie naar Johannes. Esoterische achtergronden, door Rudolf Steiner.