Leven met Christus

Hans Stolp

Een verschijning van Christus in het licht

De meeste mensen krijgen in de loop van hun leven een Christus-ervaring – en velen krijgen zelfs veel meer van dit soort ervaringen. Alleen: het zijn dikwijls zulke ‘onopvallende’ ervaringen dat de meesten van ons helemaal niet doorhebben dat het Christus zelf is die in die ervaring aan ons werkt en voelbaar wordt.

Velen denken namelijk bij de term ‘Christus-ervaring’ alleen maar aan een grootse verschijning van licht, aan woorden die gesproken worden en die je nooit meer vergeet, en aan een liefdesuitstraling die je voorgoed raakt en die een leven lang blijft ontroeren. En natuurlijk: zulke indrukwekkende ervaringen komen sinds de vorige eeuw steeds vaker voor. Vanaf de jaren dertig van de vorige eeuw vertellen mensen over zulke ervaringen. Met name in de concentratiekampen ten tijde van de Tweede Wereldoorlog in Duitsland en Nederlands-Indië hebben heel wat mensen op deze manier in het diepste donker de troost van zijn hulp en aanwezigheid mogen ervaren. Zo schreef een oudere dame mij eens een ervaring die ze in haar jeugd opdeed in een kamp in Nederlands-Indië, het huidige Indonesië:

De soldaten van Soekarno hadden opdracht ons allemaal te vermoorden. Toen we op het plein stonden, werden we plotseling in het licht gezet. Alleen ik en mijn kampmoeder zagen het. Een grote, geel-zonnige aura die vanbinnen heel licht werd en waarin zich een lichtgestalte liet zien. Ik kon niet zien wie het was. Het licht leek een mens en stak een hand uit. Ik heb toen zo’n intens geluk gevoeld van liefde, dat ik graag gestorven was.

Even verderop in haar brief vertelde ze dat ze vanbinnen – met een innerlijk zeker weten – wist wie die lichtgestalte was die haar op dat zo moeilijke en beslissende moment kwam helpen: het was Christus zelf. En dat ze toen niet vermoord is, maar nog jarenlang verder mocht leven, dankte ze aan Christus, vertelde ze. Wie zoiets mee mag maken, raakt daardoor voorgoed verbonden met Christus! In mijn boek De verschijningen van Christus in onze tijd heb ik meerdere van deze zo indrukwekkende ervaringen opgenomen die mensen mij in de loop van mijn leven hebben toevertrouwd.

'Onopvallende’ Christus-ervaringen

Maar naast deze ervaringen die zo ontroerend zijn dat ze meteen al onze aandacht trekken, zijn er nog veel meer ervaringen waarin we de stille hulp, inspiratie en begeleiding van Christus kunnen opmerken. Maar dat zijn ‘verborgen’ of ‘onopvallende’ ervaringen. Want bij deze ervaringen komt de stille hulp van Christus haast ongemerkt, zonder dat het meteen onze aandacht trekt. Daarom hebben we meestal niet door, hoe vaak en met hoeveel trouw hij ons eigenlijk keer op keer bijstaat. Maar wat zijn dat dan voor ervaringen?

Steeds, wanneer we vanbinnen, in ons hart, een overwinning behalen op ons lagere ik (ofwel ons ego) en kiezen voor de liefde in plaats van voor de verlangens van ons lagere ik, is het de stille hulp van Christus die ons tot deze keuze in staat stelt en ons daartoe aanzet. Een moeder die eigenlijk zo graag iets voor zichzelf wil doen, maar dat laat liggen omdat een van haar kinderen haar nodig heeft, krijgt bij deze keuze de stille hulp van Christus. Want het is de kracht van Christus zelf en zijn stille, verborgen inwerking op haar hart, die deze moeder tot deze keuze in staat stelt.

Een mevrouw vertelde me eens:

"Op een zeker moment zat mijn ex-man die mij jarenlang vernederd en geslagen had, geestelijk helemaal aan de grond. Zonder hulp zou hij het niet overleven. Maar hij had niemand die hem die hulp kon geven: hij had iedereen van zich vervreemd. Toen heb ik hard met mijzelf moeten vechten, want ik wist dat ik de enige was die hem kon helpen. Maar mijn gevoelens van woede, verontwaardiging en pijn waren zo sterk, dat ik hem eerst helemaal niet wilde helpen.

Pas na een lang gevecht met mijzelf vond ik de kracht daartoe en toen ik eenmaal die keuze had gemaakt en hem hielp, ging alles als vanzelf. Binnen de kortste keren hervond mijn man zichzelf en kon hij weer op eigen benen staan. Pas achteraf heb ik mij gerealiseerd, hoeveel hulp ik bij die beslissing gekregen heb: de hulp van Christus. Ik ben er hem nog elke dag dankbaar voor."

Elke keuze voor de ware, belangeloze liefde, is een overwinning op ons ego. En zo’n overwinning is werkelijk alleen maar mogelijk door de stille hulp van Christus die ín, en dóór ons ‘hoger zelf’ aan ons werkt. Ons ego kiest namelijk altijd voor zichzelf en voor het eigen belang. Ons ego ziet anderen niet staan. Daarom is het zonder meer een overwinning op ons ego, wanneer we aan de verlangens van het ego geen gehoor geven, maar ingaan op de stille inspiratie die Christus ons schenkt. Daarom is het goed om ons deze keuzemomenten in het eigen leven bewust te worden: alleen zo worden we gewaar hoe actief en hoe concreet Christus aan en met ons werkt!

Zelf kijk ik vanuit dit inzicht terug op het leven dat achter mij ligt om mij op die manier de heel concrete hulp die ik van Christus mocht krijgen, bewust te worden. En wat raak ik bij zo’n terugblik verwonderd! Want terugkijkend kan ik mij verschillende momenten en situaties herinneren, waarbij ik de keuze maakte voor het belang van de ander, in plaats van voor mijn eigen belang.

Soms waren die keuzes namelijk bepaald niet gemakkelijk – en juist daardoor heb ik ze zo goed onthouden. Pas later werd ik me bewust, waardoor het mij eigenlijk mogelijk werd die keuzes te maken: door de kracht van Christus. Door zo terug te kijken, groeit mijn verwondering over de trouw, waarmee Christus ons werkelijk elke dag bijstaat! Daarom zou ik jullie, mijn lezeressen en lezers, willen vragen: ken je uit je eigen leven zulke momenten, waarop je strijden moest met de verlangens van je ego om te kunnen kiezen voor de belangeloze liefde die het belang van de ander hoger acht dan het eigen belang? Als je zulke momenten op het spoor komt, word je je heel concreet bewust, hoe en op welke manier Christus ook in jouw leven werkzaam is!

Overigens: we moeten ook leren in allerlei situaties voor onszelf te kiezen. En juist dat maakt het tegenwoordig zo moeilijk: wanneer mag ik voor mezelf kiezen, en wanneer vraagt Christus mij te kiezen voor de ander? Daarvoor kun je geen standaardregel geven: ieder zal die keuze in elke situatie opnieuw moeten maken. Maar in het algemeen kun je zeggen dat we onze hulp, aandacht en liefde alleen dan aan de ander mogen geven, als we dat ook echt zelf, vanbinnen uit, willen. We mogen dat nooit doen vanuit een gevoel dat het nu eenmaal verwacht wordt of dat het zo hoort… Net zo ligt dat met de keuze voor onszelf: we mogen voor onszelf kiezen, wanneer we vanbinnen voelen dat dat ons diepste verlangen is. En als we dan eenmaal kiezen voor onszelf in plaats van voor de ander, mogen we ons bewust zijn dat Christus ons ook bij die keuze inspireert en bijstaat, als die keuze voor onszelf maar oprecht is en direct vanuit ons hart komt!

Geestelijk in beweging komen…

In onze tijd worden we ons steeds meer bewust dat het onze belangrijkste opdracht is aan onszelf te werken. Maar wat we ons meestal niet realiseren is dat het Christus zelf is die ons niet alleen oproept om geestelijk te groeien, maar die ons ook begeleidt bij deze groei. In het Evangelie van Johannes (12: 32) staat een indrukwekkend woord van Jezus Christus: En als ik van de aarde verhoogd ben, zal Ik allen tot Mij trekken… Met deze woorden bedoelt Christus dat Hij ons na zijn opstanding stap voor stap naar hogere werelden zal verheffen. In deze tijd leeft en werkt Hij in de etherische wereld: van daaruit verschijnt Hij ons. Want de verschijningen van Christus waarover ik hierboven sprak, zijn verschijningen van Christus in de vorm van een etherische gestalte, vanuit de etherische wereld, en niet in een fysiek lichaam.

In de komende drieduizend jaar zullen steeds meer mensen Hem op die manier mogen waarnemen en zich met Hem leren verbinden. Later (veel later) zal Hij opstijgen naar de astrale wereld en ons vandaar uit naar hem optrekken. En dat gaat steeds maar zo door: Christus zal steeds verder naar hogere werelden opklimmen en ons daarbij elke keer opnieuw naar zich toe trekken. Net zolang, tot Hij ons op die manier heeft teruggebracht tot in de wereld van het licht. Dat betekent dus dat wij in beweging moeten komen en steeds weer naar Hem toe moeten groeien. Allereerst roept Hij ons dus op om naar Hem toe te groeien. Maar als wij dan bereid zijn in beweging te komen en ervoor gekozen hebben om met onszelf aan het werk te gaan, geeft Hij ons vervolgens ook nog eens alle geestkracht die wij daarvoor nodig hebben. Nu krijgen wij allemaal wel min of meer stevige levenslessen voorgeschoteld die ons zwaar kunnen vallen. Maar wanneer we bereid zijn al onze ervaringen te aanvaarden als levenslessen en bereid zijn er doorheen te gaan en daardoor groeien in wijsheid, liefde en inzicht, is het Christus zelf die ons deze geschenken geeft. Want die groeiende wijsheid, die liefde en dat inzicht komen niet uit onszelf voort, maar komen werkelijk uit het hart van Christus zelf!

Dit alles betekent dus dat ieder mens die heel bewust de keuze maakt om in beweging te komen en die daarmee (zuchtend en steunend wellicht) kiest voor het pad van geestelijke groei, de impuls daartoe aan Christus zelf dankt. Ook is Hij het die ons voortdurend bijstaat als we eenmaal op weg gegaan zijn. Voor mijzelf is het heel belangrijk om mij deze impuls en de hulp die Christus daarbij geeft, bewust te worden: vooral daardoor komt Christus mij zo nabij als mijn oudere broeder en vooral daardoor ervaar ik dagelijks zijn hulp, steun en nabijheid. Op deze manier wordt Christus iemand met wie ik heel intens leef, met wie ik dagelijks praat, tot wie ik bid en wiens liefde mij draagt. Want dat wordt dan steeds meer voelbaar: dat Hij het is die mij draagt en vasthoudt, hoe mijn leven ook gaat. Zo leer ik te leven in een stille verbondenheid met Christus. Een groter geschenk dan dat bestaat er voor mij niet.

En ik weet: deze ervaring deel ik met velen.

Dit artikel is overgenomen uit Verwachting 59 jun 2011. Een uitgave van de stichting De Heraut. Zie ook www.stichtingdeheraut.nl