Meester Jezus

Hans Stolp

Meester Jezus: een onbekende Meester

Twee Meesters spelen in de huidige tijd een belangrijke rol op aarde: Meester Christian Rosenkreutz en Meester Jezus. Zij incarneren met grote regelmaat zodat ze heel direct aan de ontwikkelingen op aarde kunnen meewerken. Maar meestal doen ze dat in stilte, in het verborgene en zo dat niemand hen herkent. Om die reden horen we nauwelijks iets over hen, terwijl ze toch zo belangrijk zijn voor ons.

Op de een of andere manier wordt mijn innerlijke aandacht de laatste tijd steeds nadrukkelijker op Meester Jezus gericht. Daardoor begon ik te ontdekken hoe belangrijk het stille werk is dat hij leven na leven onder ons verricht. Als vanzelf kreeg ik daardoor een diepere band met hem. Daarom wil ik in ons blad graag over hem vertellen, al is het niet gemakkelijk om zijn wezen en zijn levensgang te begrijpen, omdat die met zoveel grote esoterische geheimen verbonden zijn. Maar toch ga ik het proberen en ik hoop dat het lukt om jullie interesse voor hem te wekken, zodat jullie, net zoals dat bij mij gebeurde, een innerlijke band met hem kunnen opbouwen.

Vooraf wil ik zeggen dat we hem niet moeten verwarren met Jezus Christus: degene die – bij de Doop in de Jordaan – de Christus in zijn lichaam en zijn ziel mocht opnemen en op dat moment tot Jezus Christus werd. Deze Jezus – Jezus Christus dus – is een ander dan Meester Jezus. Laat je dus niet door die naam in verwarring brengen.

Op zoek naar een afbeelding van Meester Jezus

De beide genoemde Meesters, Meester Christian Rosenkreutz en Meester Jezus, maken deel uit van de Witte Loge, een kring van twaalf Meesters die leiding geven aan de ontwikkeling van de mensheid. De twaalf Meesters willen de mens met name inzicht geven in de geheimen van Jezus Christus. Want, weten zij, de toekomst van de mensen hangt af van de vraag of zij inzicht zullen krijgen in die geheimen en of ze zich vanuit dat inzicht met de Christus (en daardoor met hun eigen hoger Zelf) zullen verbinden of niet.

Om de mensheid te helpen dat inzicht en die verbinding met de Christus te krijgen, werken er van de twaalf Meesters steeds zeven op, maar ook aan de aarde. De andere vijf Meesters werken vanuit de geestelijke wereld aan hun opdracht. Van de zeven Meesters die regelmatig incarneren zijn er verschillende afbeeldingen in omloop die je ook op internet kunt vinden. Bijvoorbeeld van de Meesters Morya, Christian Rosenkreutz en Hilarion. Maar toen ik mij verdiepte in Meester Jezus, ontdekte ik dat er van hem geen betrouwbare afbeelding bekend is. En toch is hij zo’n belangrijke Meester in deze tijd. Daarom vroeg ik op een Thema-dag in Amersfoort heel spontaan aan Marieke Udo de Haes – Mulder of zij misschien een schildering van deze Meester zou kunnen maken. Zij is docente kunstzinnige therapie, maar ook schilderes en ik had al eerder werk van haar gezien dat mij geraakt had. Zij is meteen op mijn verzoek ingegaan en het resultaat is (vind ik) rondweg indrukwekkend.

Ingewijd in Atlantis door de Manu (= Noach)

Als we teruggaan in de geschiedenis, op zoek naar de oudste sporen van Meester Jezus, komen we terecht in Atlantis, het continent dat als gevolg van de zondvloed ongeveer 13.000 v. Chr. ten onder ging. (Met name in Ierland, maar ook in Cornwall kun je nog altijd iets ervaren van de bijzondere spirituele energieën die er van dit continent uitgingen.) In de vele eeuwen die aan de ondergang van Atlantis vooraf gingen, waren er zeven heiligdommen in Atlantis actief, van waaruit de priesters leiding gaven aan de mensen. De zeven heiligdommen waren elk verbonden met een van de planeten, Mars bijvoorbeeld, Venus en Saturnus.

Het belangrijkste heiligdom – ook wel orakel genoemd – was verbonden met de Zon: het Zonneheiligdom. Aan het hoofd van dit orakel stond de Zonne-ingewijde, de Manu, die we in de Bijbel kennen als Noach. Het was deze Manu die in de Atlantische tijd in het Zonneheiligdom verschillende mensen heeft ingewijd die later, in de na-Atlantische tijd, leider zouden worden van de achtereenvolgende culturen en cultuurperioden. Zo wijdde hij bijvoorbeeld de Rishi’s in die de geestelijke leiders werden van de eerste na-Atlantische cultuur, de oud-Indische cultuur. Maar ook heeft hij de man ingewijd die we kennen als Zarathoestra. Door de inwijding die deze toen kreeg kon hij later, in de na-Atlantische tijd, de leider worden van de tweede na-Atlantische cultuurperiode, de oud-Perzische cultuurperiode.

De inwijding van deze Zarathoestra in Atlantis was een inwijding in de mysteriën van de Zon. Dat houdt in dat hij toen al een sterke band kreeg met de Zonnegeest die later, bij het ontstaan van het christendom, de Christus werd genoemd.

Zarathoestra staat aan de basis van de westerse cultuur

Zarathoestra incarneerde zeven maal in de eerste na-Atlantische cultuurperiode: de oud-Indische cultuurperiode die duurde van (ongeveer) 7000 .Chr. – 5000 v.Chr. In het laatste van die zeven levens was hij blind. Dat gebeurde om een bijzondere reden: hij moest zich in dat leven richten op zijn innerlijk om daar te ervaren dat de oud-Indische cultuur niet langer de impulsen in zich droeg die de mensen nodig hadden om zich verder te kunnen ontwikkelen. Een nieuwe cultuur was nodig: de latere oud-Perzische cultuur. Ook mocht Zarathoestra zich in dat leven bewust worden dat de mensen een omkering nodig hadden: ze waren nu nog volledig gericht op de geestelijke wereld, maar vergaten daarbij de aarde waarop ze leefden. Bovendien mocht hij toen al waarnemen – weliswaar nog heel vaag en wazig, maar toch – dat de Zonnegeest, de Christus, zich naar de aarde zou begeven. Om deze grootse geheimen te kunnen schouwen, werd hij blind geboren, zodat al zijn aandacht gericht zou worden op deze beelden en intuïties.

In een volgend leven werd hij de grote leider van de tweede na-Atlantische, oud-Perzische cultuur. Hij nam nu waar dat de Zonnegeest inmiddels de Zon had verlaten en onderweg was naar de aarde om zich in een mens te belichamen en mens te worden. Voor Zarathoestra was dat inzicht van beslissende betekenis. Daarom begon hij zijn mensen te leren dat ze zich moesten richten op de aarde om die tot ontwikkeling te brengen en dat ze niet langer alleen maar moesten streven naar een terugkeer naar de geestelijke wereld. In plaats van een levenshouding die uitging van de gedachte: Hier beneden is het niet, leerde hij hen een nieuwe levenshouding: Hier beneden is het wel! Als de Zonnegeest zich zelf eens in een mens zal belichamen op aarde, moeten ook wij leren de aarde serieus te nemen en die tot ontwikkeling te brengen.

De oud-Perzische cultuur van Zarathoestra duurde van ongeveer 5000 v.Chr. – 3000 v.Chr. Zoals gezegd nam Zarathoestra waar dat de Christus (de Zonnegeest) zich in de verre toekomst, bij de Doop in de Jordaan, zou belichamen in de mens Jezus van Nazareth. Het was deze waarneming die hem ertoe bracht zijn mensen aan te zetten tot landbouw en veeteelt, ofwel om de aarde tot ontwikkeling te brengen. Heel de Westerse cultuur (met name Europa en de VS/Canada) dankt zijn huidige grootse ontwikkeling aan de inzichten en het onderwijs van Zarathoestra. Wij hebben dan ook veel aan hem te danken.

Twee grote geschenken

In een van zijn incarnaties gedurende de oud-Perzische cultuurperiode had hij (als ingewijde priester) twee bijzondere leerlingen: de latere Hermes Trismegistos, stichter van de Egyptische cultuur, en de latere Mozes, leider en stichter van het Joodse volk. Aan hen gaf hij niet alleen zijn inzichten door, maar bereidde hen ook voor op de opdracht die zij in dat latere leven zouden moeten vervullen. En toen die beiden later, elk in hun eigen tijd, begonnen aan het vervullen van hun opdracht, kregen zij een bijzonder geschenk. Hermes Trismegistos kreeg het astrale lichaam van Zarathoestra (waarin allerlei bijzondere zielenkrachten leefden die hij nodig had voor zijn opdracht), en Mozes kreeg het etherische lichaam van Zarathoestra (waarin allerlei herinneringen leefden die Mozes nodig had om zijn moeilijke opdracht te kunnen vervullen en daaraan trouw te blijven). Alleen al deze twee geschenken maken iets van de grootheid duidelijk van Zarathoestra.

Zijn belangrijkste incarnatie en zijn grootste offer

Zijn belangrijkste incarnatie vond plaats in wat genoemd wordt het keerpunt der tijden, de tijd dus waarin Jezus Christus leefde. Om dat zo bijzondere leven te kunnen begrijpen, moeten we weten dat er in die tijd twee kinderen waren die Jezus heetten: de wakkere Jezus, een koningskind, over wie het Evangelie van Mattheus vertelt, en de dromerige Jezus, van eenvoudige komaf, over wie het Evangelie van Lucas vertelt. In dit artikel kan ik dit zo bijzondere geheim niet uitleggen. Maar graag wil ik jullie verwijzen naar mijn boek Het geheim van de twee Jezuskinderen. (Het is onlangs opnieuw uitgebracht door uitgeverij Nearchus.) Er moesten namelijk twee kinderen zijn, een oude ziel en een jonge ziel, die hun krachten moesten bundelen, zodat de ene Jezus die daaruit zou ontstaan, sterk genoeg zou zijn om de onvoorstelbaar grootse kracht van de kosmische Christus in zich op te kunnen nemen en te (ver)dragen. Geen mens was immers sterk genoeg om dat te kunnen. Toen de beide Jezuskinderen twaalf jaar oud waren, bundelden ze hun krachten: het Mattheuskind trad uit zijn lichaam en ging de ziel en het lichaam van het Lukaskind binnen. Zo werden zij samen een. In de Bijbel wordt dat op een cryptische manier aangeduid in het verhaal over de twaalfjarige Jezus in de tempel. In dat verhaal is Jezus een dromer (het Lukaskind), maar na zijn bezoek aan de tempel bleek hij ineens een geleerde en een prater, over wiens wijsheid niet alleen de Schriftgeleerden, maar ook zijn moeder versteld stonden. Dit merkwaardige verhaal is een verwijzing naar het feit dat juist in die tijd de wijsheid van het Mattheuskind in de ziel van het dromerige Lukaskind tot leven was gekomen.

(Terzijde: hoe ouder ik word, hoe meer ik begin te begrijpen hoe belangrijk dit mysterie is. Je kunt in feite niets van Jezus Christus begrijpen, als je dit geheim niet kent. Ik zeg dat met nadruk, omdat ik steeds weer merk met hoeveel innerlijk verzet velen reageren op het feit dat er twee Jezuskinderen waren.)

Samenvattend mogen we zeggen: Zarathoestra werd in een later leven het koninklijke Jezuskind dat op twaalfjarige leeftijd al zijn geestelijke krachten afstond aan het andere Jezuskind en stierf. Hij was in al zijn levens intens verbonden geraakt met de Christus en had als Zarathoestra de weg voor de Christus naar de aarde gebaand – en wel door de mensen inzicht in diens afdaling naar de aarde te geven. Daardoor was niemand anders dan hij in staat het offer te brengen om samen met het andere Jezuskind de ene mens te vormen in wie de Christus zich kon belichamen. Prokoffief zegt: Niemand heeft zoveel gedaan om de incarnatie van de Christus op aarde mogelijk te maken; dat vraagt werkelijk al onze eerbied!

Hoeder van de Christusgeheimen

Het was voor het Jezuskind/Zarathoestra een offer dat hij niet op aarde leefde, toen (de andere) Jezus bij de Doop in de Jordaan de Christus mocht ontvangen. Hij was evenmin op aarde bij het lijden en sterven van Jezus Christus: ook dat was een offer. Wel bleef hij dicht bij de aarde: in de etherische wereld. Daar leefde hij ook na de Opstanding van de Christus.

Nu had de Christus tussen de Opstanding en Hemelvaart veertig dagen lang diepgaande gesprekken met zijn leerlingen, waarin hij hen de Christusmysteriën diepgaand uitlegde. Bij die gesprekken was ook Zarathoestra/het Jezuskind aanwezig. Dat was mogelijk omdat de opgestane Christus met zijn Opstandingslichaam (ook) in de etherische wereld leefde, waar de leerlingen hem konden waarnemen. Maar daar leefde ook, zoals we zagen, het Jezuskind/Zarathoestra. Zo kon het gebeuren dat deze aanwezig was bij die gesprekken, ze in heel zijn wezen opnam en sindsdien de Hoeder, de Getuige en de Drager werd van de grootse geheimen die de Christus toen aan zijn leerlingen uitlegde.

Vanaf dat moment kreeg Zarathoestra/het Jezuskind een nieuwe naam: Meester Jezus. Een naam die ons herinnert aan dat bijzondere leven als het Jezuskind waarin hij zulke grootse offers bracht.

Vanaf die tijd mocht hij in alle voorbije eeuwen de ingewijden bijstaan die deze geheimen – al was het maar gedeeltelijk – konden bevatten. Daarom speelde hij ook een belangrijke rol in het leven van Rudolf Steiner. Dankzij zijn inspiratie was Rudolf Steiner in staat deze geheimen op een heldere, logische en samenhangende manier uit te leggen aan zijn leerlingen om ze op die manier voor iedereen toegankelijk te maken. Sindsdien is Meester Jezus de inspirator van alle mensen die zich met deze geheimen verbinden, en die in hun hart willen opnemen.

Daarom kan nu dit wonder gebeuren: als u dit artikel leest en uw hart openstelt voor deze geheimen, staat Meester Jezus naast u om u te helpen ze te begrijpen en ze tot in het diepst van uw hart op te nemen. Dat doet hij zo krachtig dat sommigen dat zelfs concreet zullen ervaren. Het is voor hem een spannende tijd, want nu moet het gebeuren, nu krijgen de mensen toegang tot deze geheimen en nu moeten ze wakker worden. Hij hoopt met heel zijn hart dat steeds meer mensen zich voor zijn hulp willen openstellen. Dat is ook zijn indringende vraag aan ons: mag ik jou inspireren zoals ik eens Rudolf Steiner mocht inspireren?