Stralend zonlicht op Golgotha…

Hans Stolp

Abend uber Golgotha,Wassilij Petrovich Wereschtschagin

Zo dikwijls sta ik in gedachten op Golgotha - die lage heuvel net buiten de stadspoort van Jeruzalem. Ik zie de drie kruisen op de top van de heuvel, het kruis van Jezus Christus in het midden. Zijn lijden raakt mij en treft mij iedere keer weer als een steek in mijn hart.

De Drie Kruisen, Rembrandt

Ik zie de toenemende duisternis, inktzwart tenslotte, midden op de dag. Ik hoor het ondergrondse gerommel van aardbevingen, hoor de donder rollen en zie de mensen wegvluchten, weg, ver weg van deze onheilsplek, waar al het kwaad, alle angst en alle duisternis lijkt samengebald.

Dan zie ik, hoor ik en voel ik, hoe heel de natuur zijn adem inhoudt. Waar zojuist nog aardbevingen en donderslagen mens, dier en natuur in hun ban hielden, treedt nu de stilte in, een totale stilte.

Golgota 1, Szabo Norbertakvarell

De warme woestijnwind is plotseling gaan liggen, het blad aan de bomen ritselt niet meer, maar hangt roerloos aan de takken. Ook de vogels en de krekels zwijgen. Het is als voelt iedereen en alles het beslissende van dit moment.

Op dit tijdloze moment, als alles zwijgt en de adem inhoudt, sterft Jezus Christus aan het kruis. Het is volbracht. Zonder te begrijpen, maar zo beklemmend sterk, deelt iedereen tot in het diepst van zijn wezen het allesbeslissende van dit moment.

Dan, in de roerloze stilte, als iedereen nog steeds de adem inhoudt, begint het dode lichaam van Jezus Christus aan het kruis langzaam op te lichten. In de duisternis die zo bedreigend voelt, begint zijn lichaam een zacht licht uit te stralen dat steeds sterker en krachtiger wordt en tenslotte net zo helder schijnt als de zon op het middaguur. Het is, als wordt de zon daar, op het kruis, geboren.

Zo begint midden in het donker - de zon verborgen achter donkere stofwolken die meegevoerd werden door de woestijnwind – een ander, eeuwig zonnelicht te stralen. De dood baart een nieuw en eeuwig leven.

Als enige tijd later zijn leerlingen, zijn moeder en Maria Magdalena zijn dode lichaam van het kruis nemen en het wegdragen naar het graf van Jozef van Arimathea, is het, als dragen zij de zon in hun midden.

Iedereen die zich vol verwondering met dit mysterie verbindt, zal ook zelf dit wonder ervaren mogen: juist als je denkt te sterven aan de pijn van het leven, als je hart dood en leeg lijkt, wordt er innerlijk een nieuw levenslicht geboren dat toekomst brengt en ons het ware, eigenlijke leven onthult.

Dat is het uitzicht op toekomst dat ons tweeduizend jaar geleden geschonken werd op die lage, zo eenvoudige heuvel in het Joodse land. Dat is, waarom wij elk jaar Pasen vieren.

Christ Bringing Hope in to the depths, Press David Newbatt

Dit artikel is overgenomen uit Verwachting 70, feb 2014. Een uitgave van stichtingdeheraut